Monica, nog jong maar sinds de start een echte studio-kunstenaar, houdt van lezen in meisjesbladen. Ze gebruikt de teksten om te verwerken in haar schrijfkunst. Dit is de naam die ze zelf geeft aan haar werken op basis van zelfgeschreven teksten.

​

De teksten handelen over het wel en wee van Monica: wat ze leuk vindt en wat niet, wat ze lekker vindt en wat helemaal niet of wat ze heel graag wil kopen bij een volgend bezoek aan de stad. Ze noteert haar bescheiden dromen en wensen, haar interesses en soms ook haar frustraties in volle zinnen op papier. Zo schrijft Monica gaandeweg aan zichzelf. 

​

Daarnaast vormen puzzelwoordenboeken en tijdschriften zoals Joepie, Girlz en Gossip een belangrijke aanvulling bij haar werk. Ze gebruikt de woordenboeken en tijdschriften om haar werk te voeden. De interviews en artikels uit de meisjesbladen maken Monica warm van binnen en worden integraal overgeschreven.

 

De teksten van Monica bestaan steeds uit verschillende lagen in verschillende kleuren. Hierdoor is haar autobiografie voor ons niet volledig leesbaar en blijft de kunstenares een klein mysterie.

 

In haar tekeningen geeft ze haar favoriete onderwerpen weer. Hier zien we dan ook vaak verliefde mensen. Monica vraagt zich nieuwsgierig af of mensen deze thematiek wel accepteren. Al tekenend en schrijvend zoekt ze de grenzen op van naaktheid in haar beeldend werk.

​

​